اصطلاح دفع زباله در تاریخ دارای دو مرحله تحول بود. نخستین مرحله در این تحول در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم آغاز شد. در مرحله اول با هدف بهبود سلامت عمومی و کاهش سمیت آغاز شد تا به کاهش بیماری‌ها در جامعه کمک کند. این ایده در دهه 1850 در انگلیس توسعه یافت. اما مرحله دوم سال‌ها بعد و در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن 21، با هدف پاکسازی محیط زیست آغاز شد.
با پیشرفت جوامع و همچنین فناوری، کالاهای مصرفی همچون خودروها، یخچال‌ها، تلویزیون و البته پلاستیک به میزان زیادی تولید شد، که همین امر باعث بهبود شرایط زندگی جوامع بشری شد. البته این مقدار رشد با خود معایبی نیز همراه داشت. یکی از مهم‌ترین آن‌ها نگرانی برای دفع زباله‌های گسترده و دفن این زباله‌ها بود. اولین محل دفن زباله در سال 1948 در جزیره استاتن تاسیس شد. این اولین و بزرگترین زباله شهری جهان بود که نام آن را بزرگترین شی دست‌ساز انسان بر روی کره‌زمین نامیدند.
در سایر شهرها نیز وضعیت به همین منوال بود که برنامه‌ای برای استفاده زباله‌ها نداشتند. در نیویورک مردم شهر زباله‌های خود را به دو صورت دفع می‌کردند؛ اولین روش رها کردن زباله‌ها در دریاچه‌ها بود و دومین روش نیز که بیشتر رایج بود آتش زدن زباله‌ها بودند. در نیمه دوم قرن بیستم بود که به دلیل تولید بخارهای سمی حاصل از آتش زدن، تصمیم به غیرقانونی کردن سوزاندن زباله‌ها گرفته شد.
پس از آن شهرداری‌ها مسئول جمع‌آوری زباله‌ها در قوطی‌های فلزی شدند. این قوطی‌ها در سطح شهر قرار داشتند، توسط مردم برای دفع زباله‌ها جمع آوری می‌شد. همچنین ماشین‌های زباله نیز هر هفته در شهر می‌چرخیدند و مردم زباله‌ها خود را به این ماشین‌ها تحویل می‌دادند. البته مردم زباله‌های خود را به صورت مستقیم نیز درون قوطی‌های فلزی و کیسه‌های کاغذی نیز جمع آوری می‌کردند. اینگونه روش نیز برای جمع آوری زباله نیز خود دارای مشکل بود. اولین مورد این بود که آب زباله‌ها در شهرها جاری می‌شدند و دومین مورد نیز در مناسب نبودن کیسه‌های کاغذی به دلیل جذب رطوبت زباله‌ها بود.
پس از همه این اتفاق‌ها، در سال 1950 دو مخترع کانادایی به نام‌های هری واسلیک و لری هانسن برای اولین بار کیسه زباله ها را اختراع کردند. واسلیک کیسه زباله را در آشپزخانه خود از پلی اتیلن ضد آب تولید کرد. وی کیسه‌ها را از طریق فرایند شیمیایی و با اکسترون تولید کرد.
اولین کیسه‌های زباله تولید شده مانند کیسه‌های امروزی به رنگ سیاه نبوده و در رنگ سبز تولید شد. این کیسه‌ها برای مصارف خانگی تولید نشده بود و صرفاً برای مصارف تجاری تولید شده بود. اولین مشتری‌های این کیسه‌های زباله بیمارستان‌ها بودند که به منظور جلوگیری از شیوع بیماری و به خصوص شیوع فلج اطفال از این کیسه‌ها برای دفع زباله‌ها استفاده می‌کردند. پس از آن شرکت یونیون کاربید در سال 1960 اولین کیسه‌های زباله با نام گلاد را تولید کردند. به مرور زمان کیسه‌های زباله بدون بند نیز در سال 1984 تولید شدند.
البته شایان ذکر است که کیسه‌های تولیدی در طی این سال‌ها با محیط زیست سازگار نبودند. با این حال در سال 1971 یک شیمیدان دانشگاه تورنتو به نام جیمز گیلت، یک ماده خاص به کیسه‌های زباله اضافه کرد، که کیسه‌های زباله تولید شده توسط وی زمانی که در معرض آفتاب قرار می‌گرفتند تجزیه می‌شدند. این فرایند در سال‌های بعد از این ادامه یافت و مخترعان توانستند کیسه‌های زباله سازگار با محیط زیست را تولید کنند. کانادا یکی از برجسته‌ترین کشورها در زمینه تولید کیسه‌ها زباله بوده که در تاریخ نقش بسیار زیادی در تولید کیسه‌های زباله داشته است.
کیسه‌های زباله زندگی امروز ما را تغییر دادند و به زندگی شهری ما کمک بسیاری کردند. اگر کیسه‌های زباله امروزی وجود نداشتند، احتمالاً ادامه حیات برای بسیاری از ما غیر قابل تحمل می‌شد. امروزه با تلاش‌های بسیار زیادی که صورت گرفته است، کیسه‌های زباله متنوعی روانه بازار شده است که می‌توان از این کیسه‌ها برای جمع‌آوری زباله‌های خود استفاده کرده و در حفظ محیط زیست خود نقش داشت.
خیلی جالب بود بنده خودم از تاریخچه اش خبر نداشتم